Poeci o sobie i znaczeniu poezji.Na podstawie wielkiej improwizacji( III cz Dziadów) .zwróć uwage na stosunek podmiotu mówiącego do Boga

Jako że w Internecie nie mogłem znaleźć takiej pracy, która pomogłaby mi napisać moją. Wstawiam tu swoją próbe zrealizowania tematu, na pewno komuś się przyda.

Poeci o sobie i znaczeniu poezji. Na podstawie wielkiej improwizacji( III cz Dziadów) .
Zwróć uwage na stosunek podmiotu mówiącego do Boga

Zacznijmy od tekstów, które analizujemy:

Wyznanie (1986)

Panie Boże, lubiłem dżem truskawkowy
I ciemną słodycz kobiecego ciała.
Jak też wódkę mrożoną, śledzie w oliwie,
Zapachy: cynamonu i goździków.
Jakiż więc ze mnie prorok? Skądby duch
Miał nawiedzać takiego? Tylu innych
Słusznie było wybranych, wiarygodnych.
A mnie kto by uwierzył? Bo widzieli
Jak rzucam się na jadło, opróżniam szklanice,
I łakomie patrzę na szyję kelnerki.
Z defektem i świadomy tego. Pragnący wielkości,
Umiejący ją rozpoznać gdziekolwiek jest,
A jednak niezupełnie jasnego widzenia,
Wiedziałem co zostaje dla mniejszych, jak ja:
Festyn krótkich nadziei, zgromadzenie pysznych,
Turniej garbusów, literatura.

A tutaj klucz :
Rozpoznanie wstępne: (0-2p)
-wyznanie – liryka bezpośrednia
-fragment- Dziadów- monolog bohatera
-’wyznanie’-język prosty, styl potoczny
-fragment Dziadów- styl wyniosły
-fragment dziadów – wypowiedź ekspresywna
-wyznanie – wypowiedź powściągliwa

Konrad o sobie (0-5p) :
-poeta, nie potrzebuje słuchaczy
-twórca poezji doskonałej
-prorok
-przewyższa innych poetów i proroków
-równy Bogu
-oddany sercem ojczyźnie i narodowi
-pragnie dać narodowi szczęście
-czerpie siły z zespolenia z cierpiącym narodem
-wieszcz, żąda od ludzie podporządkowania
-stoi ponad innymi

Konrad o poezji (0-3p) :
-doskonała potężna
-ma moc sprawczą
-daje poecie nieśmiertelność
-wrodzona poecie
-sprawia, że poeta jest najwyższym z ludzi
-wiąże się z misją wobec narodu

Stosunek Konrada do Boa (0-3p)
-żąda od Boga władzy
-uważa że miłość do narodu daje mu prawi mierzyć sie z Bogiem
-uznaje sie za równego a nawet wyższego od Boga
-pozwala sobie na ironie wobec Boga
-podzielenie sie z Konradem władzą ma być dowodem na istnienie Boga
-wyzywający

Podmiot liryczny „Wyznania” o sobie (o-4p)
-człowiek zwyczajny, pełen słabości
-autoironiczny, zdystansowany wobec siebie
-ceniący zwykle pospolite przyjemności
-odbiera świat zmysłami
-tęskni do wielkości, ale zna swe ograniczenia
-świadomy, iż nie jest postacią wyjątkową
-pogodzony z własną sytuacja
-świadomy iż nie jest wieszczem, prorokiem

Podmiot lir Wyznania o poezji (0-2):
-poezja nie wywyższa autora
-jest tworzona przez ludzi niedoskonałych
-jej źródłem nie jest objawienie
-nie zbawia świata
-nie jest zajęciem poważnym

Stosunek podmiotu lir do Boga (0-2):
-pełen pokory
-wyznaje Bogu swoje słabości
-niczego nie żąda od Boga

Wnioski:

Dwie różne koncepcje poety w tekstach, rożne znaczenie poezji. Wskazać istotę tej różnicy. różnica w stosunku podmiotów mówiących do boga. Adekwatnośc sposobu mówienia do treści wypowiedzi. Powiązanie różnic charakterem czasów powstania utworów.

Moja praca :

W mojej pracy omówię fragment Wielkiej improwizacji – Dziady część III które również nazywamy dziadami drezdeńskimi, oraz utwór Czesława Miłosza pt. „Wyznanie”. W Wielkiej Improwizacji panuje styl wyniosły, wypowiedź jest ekspresywna. Natomiast w utworze „Wyznanie” panuje styl potoczny, wypowiedź jest dość powściągliwa, autor ów utworu jest Polskim Noblistą. Czesław Milosz wypowiada się w Wyznaniu poprzez podmiot liryczny. już na początku możemy sobie powiedzieć że oba utwory są ze sobą związane.
Bohaterem, wielkiej improwizacji jest Konrad który pod natchnieniem przemawia do Boga. Zwraca się do niego ironicznie, wyzywajaco. Uważa się za równego Bogu, ponieważ tworzy poezje która jest dla niego równie doskonała, nieśmiertelna. „ja czuje nieśmiertelność, niesmertelnosc tworze, cóz ty wieszekgo mogłeś zrobic- boze ? „ Konrad obraża Boga, wzywając go do pokazania swojego oblicza. Sądzi również że przewyższa wszystkich poetów i proroków, stoi ponad wszystkimi. Chciał dostać władzę od Boga, by zająć się narodem, pragnie dać narodowi szczęście i spokój. Konrad jest oddany sercem ojczyźnie i narodowi jest patriotą. Chciałby dostać od Boga władze nad duszami, by naród mógł wreszcie odpocząć od cierpienia. Na co wskazuje ten cytat: „ Jeśli mnie nad duszami rowna wladze nadasz, ja bym mój narod jak piesn zywa stworzyl”. Podzielenie się władzą miało by być dowodem na istnienie Boga, tym również go obraża wątpiąc w jego egzystencje. Konrad Jest bardzo związany z narodem, z czerpie z niego siłę myśląc ze przemawia za miliony.

Konrad również wypowiada się na temat poezji którą tworzy, i o której myśli. Uważa że dzieło poety daje mu nieśmiertelność, poeta tworzący poezję tworzy nieśmiertelność. Poezja ma moc sprawczą, sprawia że poeta jest najwyższym z ludzi. Tylko osoby z wrodzonym „darem” mogą tworzyć prawdziwe dzieła. Swoją poezje uważa za wiążącą wobec narodu.
Czesław Miłosz przeciwnie do bohatera dziadów, nie uważa poezji za nieśmiertelność, uważa że poezja nie wywyższa pozycji autora. Poezja nie zbawia świata, może jedynie pokazać jego wady/zalety. Jej źródłem wcale nie są objawienia. Poezja jest tworzona przez ludzi niedoskonałych, nierównych Bogu. Podmiot liryczny w Wyznaniu jest pełen pokory wobec Boga, wyznaje swoje słabości, gardzi sobą. Opisuje siebie jako człowieka słabego, zwykłego i ulegającego pokorze. Uważa Boga za bezwzględnie wyższego od siebie, i niczego od niego nie żąda.
Konrad jest niepokorny wobec Boga, przeciwnie do podmiotu lirycznego w Wyzwaniu który wie że Bóg jest od niego ważniejszy , podmiot jest mu uległy. Konrad chciałby władzy, chciałby zmiany by polepszyć sytuacje swoich rodaków, w przypadku podmiotu lirycznego ta sytuacja nie istnieje. Możliwe różnice mogą wynikać z podłoża czasowego, Konrad przemawia w czasach okupacji cierpień narodu, męczeństwa natomiast podmiot liryczny piszę bardziej w czasach współczesnych gdy taka sytuacja nie ma miejsca.